Gezondheidszorg
Vaak staan we er niet bij stil hoe vanzelfsprekend het is dat wij altijd kunnen rekenen op zorg van een ziekenhuis of een huisartsenpraktijk. Hebben we hoofdpijn dan kunnen wij een paracetamol innemen, hebben we een ontsteking dan we gaan naar de huisarts en krijgen antibiotica en vaak zijn we na een paar dagen weer beter. Zelfs als we 112 bellen gaan we er vanuit dat er binnen 10 minuten een ambulance komt.
​
In Gambia is dit heel anders. In het gebied in Kachumeh waar ons hoofdproject is, is er geen ambulance. Ook het telefoonnummer waarmee je een ambulance zou moeten kunnen bellen werkt niet. Het aanhouden of bellen van een taxi is meestal het snelst. Maar een taxi kost geld en ook een ambulance bij een health center of ziekenhuis kost geld en vele mensen hebben amper geld en als het geld er is dan is het nog maar de vraag of de ambulance het ook doet en of de wegen wel begaanbaar zijn, want in het regenseizoen is dit alles behalve vanzelfsprekend. Vaak zijn de wegen zanderig en vol met diepe kuilen en flinke hobbels en een rit naar het ziekenhuis neemt hierdoor dan ook heel veel tijd in beslag. Voor veel mensen is medicatie voor de bijvoorbeeld de veelvoorkomende ziekte malaria te duur of ze gaan te laat naar de dokter waardoor er nog steeds vele mensen aan deze ziekte overlijden
​
Dankzij kennis en middelen willen we de mensen in de gezondheidszorg helpen betere zorg te verlenen. Helaas is er vaak een tekort aan het juiste materiaal. Dankzij donaties (geld en materiaal) kunnen de mensen daar hun werk blijven uitvoeren.
​
Op de kraamafdeling is er vaak een groot tekort aan navelklemmen. In het begin toen we in Gambia kwamen werd dit nog gerust gedaan met een oud touwtje wat niet steriel was. Hier had de dag ervoor nog bijvoorbeeld een geit aan vastgestaan. U begrijpt vast dat dit vaak niet zonder gevolgen is. Het resultaat is een ontsteking, geld voor medicatie (antibiotica) is er helaas niet en het gevolg is dan, dat een kindje komt te overlijden. Voor nog geen euro had dit voorkomen kunnen worden.
​
De gezondheidszorg in Gambia staat op een heel laag peil. Er is een tekort aan vrijwel alles: er zijn te weinig klinieken, te weinig artsen, te weinig geschoolde verpleegkundigen en te weinig medicijnen. Op het platteland zijn duizenden mensen afhankelijk van de kleine klinieken die in de wat grotere dorpen zijn gevestigd. Patiënten moeten daarheen lopen, want op het platteland zijn vaak geen auto’s daarvoor aanwezig. In deze kleine gezondheidsposten zijn meestal wel een verloskundige en een verpleegkundige, maar bijna nooit een arts.
​
Medisch gezien gaat in Gambia de grootste zorg naar moeder en kind, dat wil zeggen controles vóór de bevalling, de bevalling zelf en de controle van de zuigelingen. Echter de kraamklinieken en de consultatiebureaus hebben vaak nauwelijks apparatuur.
​
Er sterven veel vrouwen in het kraambed. Ook de kindersterfte is groot.
Gemiddeld sterven 48 van de 1.000 baby’s bij de geboorte, halen van de 1000 baby's zo’n 125 kinderen het 1e levensjaar niet en zo'n 200 kinderen het 5e levensjaar niet.
​
De belangrijkste doodsoorzaken zijn malaria en ziektes waarbij men aan de gevolgen zoals diarree komt te overlijden.
De levensverwachting van de mensen in Gambia is dan ook maar 53 jaar, en maar 3% van de bevolking wordt ouder dan 65 jaar.
