Van St-Louis naar Lac Rose Niagah Peulh Senagal. Het is 243 km rijden.
Ik heb weer heerlijk geslapen dit keer naast Thomas in 1 bed op een hotelkamer.
We hebben goed ontbijten en willen om negen uur in de ochtend vertrekken.
Helaas start de auto van Team Buurman en Buurman niet. Hans heeft zijn koelbox aan laten staan. Met de startkabels krijgen we op één of andere reden de auto niet aan het rijden. Gelukkig lukte het met een start hulp wel. De auto startte meteen en we konden direct weg.
We hebben onderweg ergens koffie gedronken en ik kon hier zelfs met visa betalen.
Onderweg in Senegal hebben we een tolweg genomen. Die hebben ze hier.
Mijn pinpas werkt hier helaas niet en mijn creditcard ook niet het gaat hier bijna net zo als in Gambia. Ik had helaas nog geen geld gewisseld maar gelukkig had iemand 4 auto's achter ons wel Senegalees geld. Dus voor iedereen betaald en de slagboom ging open.
Wat een drukte op de weg.
Het lijkt net Serekunda een weg vol mensen. We gaan overnachten op de camping waar de Parijs Dakar rally altijd finisht. We mogen onze namen op de wall of fame schrijven.
Er is geen kamer meer over dus daarom gaan we in de tent op het zand. We zijn het inmiddels gewend en vinden het geen probleem. Er lopen allemaal Drommedarissen los. Ze liggen vlak bij de tenten. Ik loop er heen, ze zijn erg rustig en vriendelijk. Benieuwd of ze vanacht bij de tent komen kijken hopelijk stappen ze er niet op want dan blijft er niet veel van mij en de tent over ben ik bang. Ze zullen het vast gewend zijn. De zee is vlak bij en ze hebben hier een heerlijk zwembad.
Om 19:30 hebben we een briefing over het bezoek aan Dakar. We gaan daar morgen naar de ambassadeur. Hij verwacht ons om 11 uur. We gaan naar haar huis.
Dit houd in 38 km heen rijden door de chaos van de buitenwijken van Dakar. We hebben er 90 minuten over gedaan.
Ze ontvangt ons samen met haar medewerkers. We krijgen veel uitleg hoe het gaat op en wat haar werk is.
We hebben met elkaar koffie gedronken een foto moment gehad. We mochten haar ook persoonlijk spreken. Ik heb het met haar gehad over het probleem met het verkrijgen van een visum, afspraak e.d.
Ze was op de hoogte van de moeilijkheden.
Ze laten maar een beperkt aantal mensen door. Op de terugweg zijn we op eigen gelegenheid teruggereden zonder begeleiding. Een weg banen door de mensen massa.
In de avond op de parkeerplaats gaan we uit de kofferbak eten. We hebben een potluck. Alle restanten willen ze op maken. Iedereen maakt zijn eigen eten en dat delen we. Daarna delen ze de agenda met bezoek mogelijkheden. Zaterdag om 3 uur staat ook een bezoek aan de Elim Foundation gepland. Wat mooi dat er een aantal mensen geïnteresseerd zijn in ons project en graag willen komen.
We proberen vanavond weer op tijd te gaan slapen want morgen gaan we naar Gambia. We hopen hier zaterdag aan te komen.
Vanmorgen is de groep vroeg vertrokken en vanmiddag of vanavond hopen ze in Gambia aan te komen. Ze gaan via de brug bij Farafenni want de ferry in Banjul is helaas niet heel erg betrouwbaar.
In Gambia bereiden ze zich voor op onze komst. Onze kampeerplekken voor de tent zijn inmiddels al gereed gemaakt. Trudi is ook al in Gambia. Ze is de vrouw van Hans en buurvrouw van Tim en kijkt uit om team Buurman en Buurman te kunnen verwelkomen in Gambia.
Het is inmiddels al weer bijna een jaar geleden dat ik (Arie) in Gambia ben geweest. Ook voor Hans en Thomas. Voor Tim zal het de eerste keer zijn. We hopen met elkaar nog een aantal gezellige dagen te hebben in Gambia op het Elim project.
Comentarios